قهرمان دوومیدانی معلولان دنیا:در حال تسویه بدهی هزینه های مسابقات دنیای هستم - مجله تور یک روزه

با ما همراه باشید تا با بهترین تور ویتنام با یکی از بهشت های روی زمین اشنا شوید و زیبایی های هوشی مین و هانوی را در سفر دلپذیری تجربه کنید.

فرارسیدن روز جهانی پارالمپیک بهانه ای شد تا سرویس ورزشی خبرنگاران، منطقه خلیج فارس، به سراغ یکی از قهرمانان و افتخارآفرینان هرمزگانی در تیم ملی جانبازان و معلولان دوومیدانی رفته تا درد دل کند.

کامبیز طارمی در گفت وگو با خبرنگاران، خود را این گونه معرفی می نماید: متولد 23 تیر 67 هستم و حدود 18 سال پیش ورزش دوومیدانی را شروع کردم؛ کلاس پنجم دبستان بودم که در مسابقات آموزش وپرورش دو مدال کسب کردم و با یاری ها و هدایت های آقای محمد آرامی، معلم ورزشم که همه پیروزیت هایم را مدیون او هستم به این ورزش علاقه مند شدم و آن را ادامه دادم و 11 سال است که به صورت حرفه ای کار می کنم و عضو تیم ملی دومیدانی کشور هستم.

نزدیک به 145 مدال کشوری و 9 مدال جهانی کسب نموده ام

وی با بیان اینکه افتخارات بسیاری را تاکنون به دست آورده و نزدیک به 145 مدال کشوری و 9 مدال جهانی کسب نموده ام، اظهار کرد: اولین بار در سال 80 در مسابقات قهرمان کشوری رشت پیروز به کسب مدال برنز شدم و اولین مدال جهانی ام را در تونس گرفتم؛ مدال های جهانی ام شامل دو مدال طلا در مسابقات جهانی تونس، سه مدال در مسابقات جهانی سوئد، دو مدال در مسابقات جهانی ایتالیا و آخرین بار نیز یک مدال نقره در مسابقات جهانی تایلند در سال 96 کسب کردم و در آنجا به عنوان بهترین ورزشکار شناخته شدم.

قهرمان مسابقات جهانی تایلند در سال 2017 با اشاره به اینکه علاوه بر دوومیدانی، نجات غریق را هم به صورت حرفه ای دنبال می کنم، افزود: تاکنون دو بار به اردوهای تیم ملی نجات غریق دعوت شده و پیروز به کسب 8 مدال در رشته نجات غریق شده ام.

فرق من با مدال آوران استان های دیگر چیست؟

طارمی با بیان اینکه مسائل بسیار زیادی سر راه ورزشکاران استان به خصوص معلولان و جانبازان وجود دارد، افزود: با این امکانات بسیار کمی که مسئولان در اختیار ما گذاشتند، انگیزه و توانی برای کوشش در جهت درجات بالاتر نمی ماند.

وی ادامه داد: نمی دانم چه ارگانی بر کار مسئولان ورزش استان نظارت می نماید. ورزش و جوانان؟ استانداری؟ فرمانداری؟ آیا اصلاً نظارتی وجود دارد؟ من فکر می کنم در استان هرمزگان اصلاً به صورت حرفه ای به ورزش فکر و نگاه نمی گردد. مگر هرمزگان با استان های دیگر چه فرقی دارد؟ مگر کرمان کجاست؟ یزد کجاست؟ سیستان و بلوچستان کجاست؟ و چرا ورزش هم رنگ سیاست گرفته و تنها به فوتبال، آن هم نه از نوع واقعی و حمایت گرانه، اهمیت داده می گردد؟ و چرا ورزشی چون دو که مادر ورزش هاست اهمیتی ندارد؟ فرق منی که جزو معدود مدال آوران جهانی استانم هستم با مدال آوران استان های دیگر چیست که میزان توجه ها و حمایت ها اینقدر متفاوت است؟

باید ورزش را ببوسیم، بگذاریم کنار و گوشه خیابان کارگری کنیم!

این عضو تیم ملی جانبازان و معلولان دوومیدانی با بیان اینکه این همه افتخار و مدال چه می گردد و مگر چند کامبیز طارمی در بندرعباس هست؟ توضیح داد: من به دنبال ورودی بازی های پاراآسیایی هستم؛ چهار سال پیش دو نماینده در این مسابقات داشتیم، چرا تعداد این نمایندگان بیشتر نمی گردد؟ هیچ ارگانی از من نپرسیده است که برای این مسابقات چه برنامه ای دارم و چه امکاناتی را لازم دارم.

طارمی افزود: سه ماه از مسابقات تایلند آمده ام و به جز رئیس هیئت معلولان هیچ مسئولی حتی به من زنگ هم نزده که تقدیر و تشکری کند، همین هیئت هم اگر نباشد باید ورزش را ببوسیم، بگذاریم کنار و گوشه خیابان کارگری کنیم.

استان هرمزگان هیچ ارزشی برای ورزشکاران حرفه ای اش قائل نیست

وی با اشاره به اینکه شرایط دوست کردستانی ام که مثل من مدال نقره کسب نموده بود با من قابل مقایسه نیست، مطرح نمود: استاندار کردستان خانه، ماشین، زمین و همه شرایط رفاهی لازم را برای این ورزشکار ملی فراهم نموده است اما استان هرمزگان هیچ ارزشی برای ورزشکارانش که نماینده هرمزگان و ایران در مسابقات جهانی هستند قائل نیست.

این قهرمان مسابقات جهانی معلولان دوومیدانی با بیان اینکه بارها کشورهای اروپایی و آسیایی از من خواسته اند بروم برایشان بدوم اما من به عشق استان و کشورم اینجا مانده ام، ابراز کرد: مسابقات آسیایی را در پیش دارم و هیچ امکاناتی در اختیارم نیست؛ ماهانه سه میلیون تومان برای ماساژور، پزشک، مربی و باشگاه هزینه می کنم درصورتی که بنده نگهبان شرکت توزیع برق هستم و ماهانه تنها یک میلیون و 800 هزار تومان حقوق می گیرم و نه تنها نمی توانم هیچ پس انداز و آینده ای برای خود داشته باشم و مجبورم هرچه در می آورم را خرج ورزشم کنم بلکه همین هزینه های جاری را هم نمی توانم تمام و کمال پرداخت کنم.

مسئولین باید به دنبال ما باشند نه ما به دنبال آن ها و دست به دامان رسانه ها!

طارمی اعلام کرد: از استاندار جدید می خواهم توجه بیشتری نسبت به ورزش حرفه ای داشته باشد، به ما سر بزند و بپرسد برای افتخارآفرینی برای استان چه امکاناتی لازم داریم و البته باید از خود ورزشکار بپرسد چه لازم دارد نه مسئول پشت میزنشینی که از حال و روز ما خبر ندارد؛ مسئولین خودشان باید شرایط را فراهم نمایند و از من بخواهند تا برای کسب افتخار ملی تمرین کنم نه اینکه من دست به دامان رسانه ها شوم و از آن ها بخواهم.

وی با اشاره به اینکه چرا نباید به دلیل کمبود امکانات نماینده ای در مسابقات پارالمپیک داشته باشیم درصورتی که پتانسیل های خوبی داریم و مگر ما چند ورزشکار ملی در استان داریم، بیان نمود: روزانه بیش از 6 ساعت تمرین می کنم و برای تأمین هزینه هایم مجبورم نگهبانی کنم، ورزشکاران حرفه ای در ازای این همه فشار و تمرینی که برای کسب افتخار ملی متحمل می شوند توقعاتی دارند که به حق است و توقعات زیادی هم نیست.

هنوز دارم بدهی هزینه های مسابقات جهانی را می دهم

این مدال آور رشته جانبازان و معلولان دوومیدانی با بیان اینکه رشته اصلی من 100 و 200 متر است و دارم کار نشدنی را شدنی نموده و 400 متر کار می کنم، اظهار کرد: فراهم کردن اردوهای تمرینی در شهرستان چیز زیادی نیست که مسئولین نتوانند انجام دهند؛ من از وقتی که از مسابقات تایلند آمده ام هنوز دارم بدهی هزینه هایی را که برای ورود به آن مسابقات نموده بودم، می دهم.

طارمی با تأکید بر اینکه فدراسیون دوومیدانی از من حمایت نموده است و ممنونش هستم ولی این حمایت تنها در زمان اردوهای تیم ملی است، افزود: بعد از اردوهای تیم ملی ما در اختیار خودمان هستیم؛ هیئت هم بودجه ای ندارد و نهایتاً هدیه و تقدیرنامه ای بتواند به ما بدهد.

اصلاً فکر نمی کنم استاندار و فرماندار من را بشناسند

وی با اشاره به اینکه اصلاً فکر نمی کنم استاندار و فرماندار من را بشناسند، استاندار که جدید است اما بنده حتی یک بار هم فرماندار بندرعباس را در ورزشگاه ورزشی ندیدم، افزود: در همه کشورها ورزشکاران ملی و مدال آورانشان را بر سرشان می گذارند اما ما را حتی نمی شناسند!

این قهرمان ملی با بیان اینکه بنده نگهبان هستم و کارم شیفتی است و 24 ساعت کار می کنم و 48 ساعت استراحت، توضیح داد: شب هایی که شیفت هستم در همان اداره تمرین می کنم هرچند که 24 ساعت بیداری باعث می گردد در روزهای استراحت هم نتوانم به خوبی تمرین کنم؛ سختی کار، استرس و بی خوابی همه از خصوصیات کار نگهبانی بوده که به ورزش حرفه ای لطمه می زند.

اگر حمایت شوم قول می دهم بهترین مدال را بگیرم

طارمی با اشاره به اینکه کسی که ورزش حرفه ای می نماید باید آن قدر حمایت گردد که نگران هزینه زندگی و آینده اش نباشد و با فکر آزاد تمرین کند، مطرح نمود: البته مسئولین شرکت توزیع برق قول هایی داده اند که از من را از حراست به قسمت اداری منتقل نمایند، همین قدر که کارم درست گردد و از شیفت بیرون بیایم انگار یک مدال دیگر گرفته ام و خیلی جلو می افتم.

وی اعلام کرد: اگر مسئولین من را حمایت نمایند تا بتوانم ورودی مسابقات آسیایی را به دست آورم به مردم ایران و هرمزگان قول می دهم بهترین مدال را بگیرم و حتی در المپیک 2020 نیز مدال بگیرم.

این عضو تیم ملی جانبازان و معلولان دوومیدانی در سرانجام با بیان اینکه ورزش حرفه ای یعنی زندگی حرفه ای، یعنی از خیلی چیزها باید بگذری تا به هدف والاتری برسی، ابراز کرد: از خانواده ام که خیلی حمایت می نمایند به خصوص پدرم که دست از همه زندگی و فرزندانش کشیده و به من می رسد تشکر می کنم و همه چیزم را مدیون آن ها هستم.

گفت وگو از لیدا رضائی، خبرنگار خبرنگاران، منطقه خلیج فارس