خوراک و تاریخ منتشر شد - مجله تور یک روزه

خوراک همیشه و از گذشته های دور در حکم جنگ افزار به کار می رفته است. ولی درگیری های نظامی بزرگ سده های 18 و 19، بر اهمیت این نقش خوراک افزودند. خوراک در فرجام دو جنگی که به شکل گیری ایالات متحده انجامیدند، سهم بزرگی داشت: جنگ انقلابی دهه های 1770 تا 1780 و جنگ داخلی دهه 1860. تاکنون از مواد خوراکی گوناگون و مراسم و سنت های خوراک پزی و چگونگی پیدایش شیوه های خوراک پزی ملت ها داستان های بسیاری گفته شده است، ولی کمتر به مساله تاریخی دنیای خوراک پرداخته شده است. این دلیل نوشته شدن کتاب خوراک و تاریخ است.

نویسنده این کتاب می گوید: در این کتاب نمی خواهم بگویم که کلید فهم تاریخ را در تک تک خوراک ها باید جست، همچنین نمی خواهم چکیده ای از سراسر تاریخ خوراک یا تاریخ دنیا را به دست بدهم، بلکه با بهره دریافت از رشته هایی علمی مانند ژنتیک، باستان شناسی، انسان شناسی، گیاه شناسی قومی و اقتصاد، بیشتر و به ویژه به تقاطع های تاریخ خوراک و تاریخ دنیا پرداخته ام تا پرسش ساده ای را به میان آورده باشم: کدام خوراک بیشترین سهم را در شکل دادن به دنیا کنونی ما داشته است و چگونه؟

بخش های مختلف این کتاب به ترتیب عبارت اند از: سرآغاز، بخش نخست: شالوده خوراکی تمدن، بخش دوم: خوراک و ساختار اجتماعی، بخش سوم: بزرگراه های دنیای به سوی خوراک، بخش چهارم: خوراک، انرژی و صنعتی شدن، بخش پنجم: خوراک جنگ افزار است، بخش ششم: خوراک، جمعیت و پیش رفت، سخن پایانی.

در قسمتی از این کتاب می خوانیم:

بوشمن ها برای این که موضوع را پیچیده تر نمایند سنتی دارند که بنابر آن گوشت شکار به صاحب تیری که حیوان را کشته تعلق دارد، و نه به کسی که تیر را پرتاب نموده است (اگر دو تیر یا بیشتر جانور را از پا درآورند، گوشت از آن صاحب اولین تیر است.) شکارگرها بسیاری وقت ها تیرهاشان را با هم عوض می نمایند، برای همین هم کمتر پیش می آید که بخواهند لاف رجحان بزنند. بنابراین شکارگران چابک دست نمی توانند میان این و آن گوشت پخش نمایند و برای خود اعتبار دست و پا نمایند. کاملا هم برعکس، وقتی شکارگری بخت یار بوده و خوراک فراوانی فراهم آورده، چه بسا چند هفته ای به شکار نرود تا به دیگران فرصت بدهد بخت خود را بیازمایند و آزرده نشوند. در این چند هفته شکارگر می گذارد دیگران شکمش را سیر نمایند تا بدین ترتیب دِین شان را به او برآورند.

انسان شناسی کانادایی به نام ریچارد برشی لی در دهه 1960 چندین بار به افریقا رفت و با بوشمن های کونگ زندگی کرد. او برای سپاسگزاری از بوشمن ها جشنی برپا کرد و شقه ای گاو برای شان برد و بدین ترتیب کاری خلاف قاعده ایشان انجام داد. جا خورد که دید بوشمن ها دستش می اندازند و ایراد می گیرند که شکار خیلی پیر و لاغر است و گوشتش آن قدر سفت است که نمی گردد خورد. اما دست آخر معلوم شد که گوشت خیلی هم خوشمزه و ترد است. پس چرا بوشمن ها این قدر ایراد گرفته بودند؟ پاسخ لی این است که بوشمن ها بسیار برابری خواه اند و سر سوزنی خودپسندی و ناخن خشکی و کناره جویی مردم خود را تاب نمی آورند. اگر کوچک ترین نشانه ای از چنین رفتاری در مردم خود ببینند، با زور ریشخند سر جاشان می نشانندشان....

این کتاب با 231 صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت 150 هزار ریال منتشر شده است.