کلونک نان خوشبو و خوش طعم اصفهان است - مجله تور یک روزه

ارمغان بهار در غرب اصفهان رویش افزون بر 400 گونه گیاهی و دارویی در گستره خاک این منطقه است. کلونک گیاه خودرو است که در میانه بهار بیشتر در مزارع و بیشه زارهای فریدن واقع در 140 کیلومتری اصفهان می روید و عمده مصرف آن بیشتر در تهیه نوعی نان محلی است که هواداران خاص خود را دارد. کلونک تازه از خاک روییده را پس از چیدن می شویند و خرد می نمایند، سپس در خمیر می ریزند و به صورت نان ضخیم و دایره ای شکل می پزند. عطر کلونک پس از پخت بیشتر می گردد و سبزینه آن در میان بافت نان طعم بی نظیری دارد.

نان محلی کلونک ضخیم تر از لواش و شبیه به نان گِرده است. آرد گندم یا جو را با اضافه نمودن آب به خمیر تبدیل می نمایند. خمیر این نوع نان را سفت تر از سایر اقسام نان درست می نمایند و در مرحله آخر کلونک را به آن اضافه می نمایند. در گذشته این نان در تنورهای خانگی می پختند و اکنون به عنوان یکی از نانهای فصلی پرطرفدار در نانوایی ها طبخ و به فروش می رسد.

کارشناس امور باغبانی جهاد کشاورزی فریدن با بیان اینکه کلونک از سبزی های معطر منطقه ها سردسیر استان است، اضافه نمود: کلونک گیاهی شبیه تره، چند ساله، غده ای، علفی با رایحه ای شبیه سیر است.

فهیمه صالحی اضافه نمود: طبع کلونک بسیار گرم بوده که برای کلیه ها و دردهای عضلانی بسیار مفید است.

وی اضافه نمود: از گیاه تازه کلونک در پخت نان و از خشک شده آن نیز در طبخ انواع آش استفاده می گردد.

با وجود اینکه زمان پخت نان کلونک در غرب اصفهان تنها یکبار در سال و در بهار است و به عنوان میراث ناملموس پیشینیان این خطه بشمار می رود اما هنوز به ثبت نرسیده است. این در حالی است که اکنون غذا و خوراک های بومی به عنوان یکی از مهترین شاخصه های گردشگری خلاق مطرح می گردد.

کارشناس ثبت پرونده های میراث معنوی در اصفهان گفت: فرآیند ثبت میراث ناملموس شهرستانهای غرب این استان کمرنگ و با توجه به ظرفیت ها و فرصت های بومی نیازمند پیگیری مجدانه است.

عباس تراب زاده اضافه نمود: ثبت میراث ناملموس غرب استان اصفهان نیازمند مطالعات میدانی، پژوهش های کارشناسی استاندارد و پیگیری مستمر مسئولان این منطقه است.

وی با بیان اینکه موضوع پرونده های ثبتی در این زمینه باید زنده و پویا باشد، اضافه نمود: خوراک ها و غذاهای سنتی پس از مطالعات و مستندنگاری قابل ثبت در لیست میراث ناملموس است.

پژوهشگر حوزه گردشگری گفت: گزارش سازمان جهانی گردشگری، علت اصلی تصمیم گردشگران به سفر را ابتدا انگیزه های فرهنگی، سپس طبیعت و در مرحله بعد غذا عنوان نموده است.

امین صادقی اضافه نمود: معرفی خوراک ها و غذاهای بومی هر منطقه، فرصتی بی نظیر برای شناخته شدن دیگر جاذبه های گردشگری است.

وی ادامه داد: فرهنگ غذای ایرانی و خوراک های سالم و طبیعی همچنان در بین مردم روستاها و شهرستان های مختلف استان و کشور حفظ شده است اما یکسان سازی و فراموشی این ظرفیت مهم را تهدید می نماید.

این پژوهشگر با بیان اینکه گردشگری غذا با برنامه ریزی می تواند سودآور و دارای بازده مالی باشد، اضافه نمود: سرآغاز شناخته شدن بسیاری از مقصدهای گردشگری غذاها و خوراک های بومی آن بوده که این موضوع می تواند به کارآفرینی و اشتغالزایی نیز منتهی گردد.

وی توضیح داد: توریسم غذا؛ تجسم ارزش های سنتی و بومی یک منطقه علاوه بر توسعه مالی از جذابیت تاریخی و معنوی نیز برخوردار است.

کارشناس حوزه گردشگری اضافه نمود: جایگاه خوراک های سنتی در سایه بی توجهی رو به افول است، این در حالی است که علاقه به مصرف غذاهای ارگانیک روستایی و دستپخت های سنتی در بین گردشگران بیشتر شده است.

صادقی با بیان اینکه شناسایی این خوراک ها و حفظ اصالت آنها لازم است، اضافه نمود: غذاهای سنتی از نظر ارزش غذایی، تازگی و نداشتن مواد نگهدارنده شیمیایی نقش مهمی در افزایش ارتباط نسل ها و بازگشت به هویت فرهنگی ایفا می نماید.

وی برگزاری جشنواره غذاهای بومی، جانمایی هوشمندانه غذاها در تورهای گردشگری، ساخت مستند، نمایشگاه عکس و ایجاد بازارچه فروش را برای حفظ و تجاری سازی خوراک های بومی هر منطقه ضروری دانست.